Athari akida t (arapski: اثري), ili "tektualism", potiče od arapske reči Athar, bukvalno znači "ostatak", i takođe se odnosi na "naraciju". Njihovi učenici se zove Atharije. Athari se smatra jednim od tri sunitskih teoloških (Akidah) škola misli, pored njih su Ash'ari i Maturidi škole. Njen osnivački princip ove škole je da održi početnu teologiju muslimana poznatog kao Salaf. Njihovo teološko gledište teži da se asimiluju sa verovanjima ranih muslimana, budući da su prve tri generacije inače poznate kao Salaf. Ova teologija je preuzet iz egzegeza Kur'ana i izjave ranih muslimana a kasnije kodifikovani od strane jednog broja naučnika, imam Ahmed ibn Hanbal, Ibn Kudamah (u njegovom radu Lum'at-ul-'Itikaad koji detaljno veruje u rane imama sunitskih muslimana [1]), imam Al Dhahabi (u svom radu al Uloov [2] koji detaljno mišljenje ranih naučnika u pitanjima vere) i u kasnijim generacijama najpoznatiji u 13. veku sirijski učenjak ibn Taimiiiah (pre svega u njegovom radu Kitabul Vasitiiiah [3]), u ono što je sada poznato kao Athari teološka škole misli.
Athari Metodologija tekstualnog tumačenja je da se izbegne velika teološka spekulacija. Oni veruju u Allaha i njegove atribute koji su pomenutu u Kur'anu, sunnah, i od strane Sahabah. Oni ne pokušavaju da dodatno tumače pomenute tekstove dajući doslovno značenje kao u Zahiriia (bukvalno tumačenje) ili Tashbih (poređenje ili uporedivši), niti kroz tahrif (distorzija), niti Ta `Veel (alegorija ili metafora), ni TA & # 39; Teel (negiranje). Oni izbegavaju ulazak u duboke filozofske racionalne rasprave o pitanjima koja se tiču islama koji nisu podržani od strane Kur'ana, Sunneta ili razumevanje Sahabah sa specifičnim tekstom (kao što se to smatra kao prekor ili inovacija 'Bid'ah'), već njihova diskusija i prezentacija od verovanja u potpunosti se vrti oko tekstualnih dokaza koji se nalaze u ova tri glavna izvora, dok je preostalih oprezno da bi se izbeglo uzimanje ili putanju (Zahiris literalists). Atharije veruju da se te metodologije pridržavale prve tri generacije muslimana (tj. Salaf), zato što je to škola sunitske Akidah da veruju da se poštuje istina i držeći se na uravnoteženom srednjem putu islama. Zbog akcenta na Hanbalijsku školu misli o tektualismu, muslimani koji su Hanbali obično preferiraju Athari metodologiju i Akidu. Međutim, Atharije nisu isključivo Hanbali, mnogi muslimani iz drugih škola su mišljenja da se pridržavaju Athari škole Akidah, takođe.
Atharizam je također izabratu tumačenje kako slede Salafije (uključujući i "Ahle hadisa" pokreta). Kao takav, njihov teološki sistem Akidah se često naziva Akidat al Salaf (ili manje puta: Kao Akidat-Hab Al-hadis).
Athari metodologija je prvobitno pripisana Imama Ahmeda ibn Hanbalu i uopšte Hanbali školi mišljenja, a kasnije je pripisan poznatom naučniku Ibn al Kudamu Makdasi. Al Saffarini (u. 1188) dao je sledeću definiciju u svom Lavami Al Anvar: "Ahl al-Sunna se sastoji od tri grupe: Atharizma (al-Athariiia), čiji je imam Ahmed Ibn Hanbal, Asharizmu, čiji imam je Abu al-Hasan al-Ash'ari, i Maturidizmu, čiji je imam Ebu Mansur al Maturidi i oni su svi jedna sekta, spasena sekta, a oni su Ahl Al-hadis.
wikipedia
Naslov komentara: Athari akida 
